Πάμε" είπαμε αυθόρμητα πριν 10 χρόνια. Και πήγαμε ρε φίλε... Φύγαμε μ’ ότι είχαμε πάνω μας. Αγνότητα, αθωότητα, ασχετοσύνη κι όνειρα. Ξεκινήσαμε να βαδίζουμε, μυρμήγκια σε μια λεωφόρο με υπερσύγχρονα αυτοκίνητα που πάνε με χίλια, και το χειρότερο? Μπήκαμε κόντρα στο ρεύμα. Εκτός της «φάσης» που λέμε. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήμασταν φασαίοι. Πέθανε το ροκ, μας είπαν. Ψιτ, μάγκες, να σας πούμε κάτι? Τίποτα δεν έπαθε το ροκ. Μεταλλάσσεται. Αλλάζει ρούχα και πρόσωπα. Ζει μέσα στον τύπο που ξύπνησε στις 6 το πρωί, πήρε βαθιά ανάσα και την κράτησε μέχρι να‘ρθει η νύχτα. Σ’αυτόν που μέσα στη μέρα πάλεψε με τα δικά του θεριά, κέρδισε και έχασε μάχες με δουλειές - αφεντικά - πελάτες - ατυχίες - αφραγκίες - αδικίες - παραπληροφόρηση - κίνηση στους δρόμους - στερήσεις - χρόνο - υποχρεώσεις - σχέσεις - υγεία - τράπεζες - κράτος - σκατά... Του τρίψανε στη μάπα μιλιούνια διαφημίσεις, έναν κάδο άχρηστες πληροφορίες, και παράλληλα την ίδια μέρα προσπάθησε να είναι μπαμπάς, σύντροφος και γιός. Αυτός ο τύπος λοιπόν, στο τέλος της μέρας, περιφρονεί το τηλεκοντρόλ, και το tik tok. Αψηφά την κούραση και τον καιρό, πολλές φορές ούτε ο πυρετός τον κρατάει, παλιότερα ούτε η καραντίνα, γιατί πρέπει να πάει στην πρόβα... Όχι από χόμπι. Από ανάγκη. Με αυτή την συνταγή βγάλαμε 3 δίσκους αυτά τα χρόνια. Αυτοί είμαστε. Ίσως τελικά ο ήχος έχει μεγαλύτερη εμβέλεια στο χρόνο απ' ότι στο χώρο... Leftover Bullets! 3ο Άλμπουμ 10 χρόνια και... συνεχίζουμε! Να είστε εκεί!